Skip to main content

वाढदिवस


 वाढदिवस

अजूनही दरवर्षी मनात तोच लहानपणीचा वाढदिवस रुंजी घालतो. साधं होतं सगळं. कधी कधी होतं तर कधी नव्हतं. नवीन कपडे गोडधोड आणि थोडीफार मित्रमंडळी. पेन्सिल, पेन, तर कधी बिस्कीटचा पुडा अश्या गिफ्ट. अर्थात तो वाढदिवस लोकल (Local)असायचा.
गेल्या १०-१५ वर्षात सोशल मीडियानी आपल्या सगळ्यांचा वाढदिवस खऱ्या अर्थाने ग्लोबल (Global) केलाय.
जपानच्या "टोकियो" पासून ते कॅलिफोर्नियाच्या "सॅन फ्रान्सिस्को" पर्यंत. तर ऑस्ट्रेलियाच्या "ब्रिस्बेन" पासून आर्यलंडच्या "डब्लिन" पर्यंत. शुभेच्छांचे वर्षाव आपल्याला लाभतात. कधी स्वतः आठवण ठेवून, तर कधी फेसबुक नी आठवण करून दिल्यावर. तर कधी आधीचे चार दिवस आठवण ठेवून. कित्येक मित्र मैत्रिणी, नातेवाईक आणि ओळखीची मंडळी जगभरातून आपल्याला आवर्जून शुभेच्छा देतात.
happy birthday.फक्त दोनच शब्द. किती साधे सोप्पे सरळ पण काय ताकद असते ना ह्या शुभेच्छा मेसेजेसची. आनंद आणि खुशी मिळतें ती काही औरच.
हो ना !
अमेरिकेतल्या मोठ्या सॉफ्टवेअर कंपनीत मोठ्या पदावर काम करणारा शाळेतला एखादा मित्र, जो कधी शाळेत असताना फक्त शिक्षक हजेरी घेताना माहिती असायचा. एरवी शाळेत वर्गात असूनही ज्याच्याशी जास्त संबंध आला नाही असा एखादा अमित, प्रकाश, जोशी, कुलकर्णी, काळे, बारटक्के, भोसले आपल्याला आवर्जून मेसेज करतो. whatsapp वर शाळेच्या ग्रुप वर जेव्हा happy birthday च्या बुंदी पडत असतात तेव्हा असा एखादा मेसेज मन सुखावून टाकतो. भले कधी औपचारिक असेल पण ते दोन शब्द आपल्याला आनंद देतात. हे वेगळाच काहीतरी आहे हे नक्की.
कोणी तुमच्यावर एखादा शॉर्ट मेसेज पाठवतं, कोणी कविता करतं, तर फेसबुक वर एखादा जुना फोटो attach करून तुम्हाला birthday tag करतं.
ऑफिसचा, राहत असलेल्या सोसायटीचा ग्रुप, एखादा क्लासचा, सकाळी फिरायला भेटणारा ग्रुप, जुन्या मित्रांचा, शाळा-कॉलेज असे एक ना अनेक What'sApp ग्रुप आणि अनेक Facebook Friends.
सगळे जणू तुम्ही कोणी Celebrity च
आहात अश्या थाटात, विविध social media माध्यमांवर तुम्हाला शुभेच्छा देत असतात.
अगर किसी चीज को दिल से चाहो तो पूरी कायनात उसे तुमसे मिलाने की कोशिश में लग जाती है।
अगदी असंच काहीसं
"पुरी कायनात तुम्हे शुभेच्छा देने के लिये हाजीर होती है"
दरवर्षी हा एक वेगळा अनुभव असतो. पुन्हा पुन्हा नव्याने मिळणारा आनंद असतो. जो तुम्हाला दिवसभर तुम्ही कोणी भारी असल्याचा feeling देतो. कधी त्याचवेळेस एखाद्या स्पेशल माणसाचा, आवडत्या मित्राचा, महत्वाच्या नातेवाईकांचा जर चुकून इथे कुठेच मेसेज आला नाही तर थोडी रुख रुखं पण लावतो.
सगळ्यांना लाईक करणं, Thank you चा मेसेज करणं हा पण एक वेगळाच कार्यक्रम असतो. परत परत वाचताना मस्त वाटतं. आपणही अगदी उत्साहाने ही जबाबदारी पार पाडतो.
अर्थात अजूनही समक्ष भेटून, एकत्र येऊन आणि एकत्र "बसून" वाढदिवस साजरा करण्यातली मजा कोणी हिरावून घेऊ शकत नाही. वाढदिवसाची पार्टी मागण्यात आणि देतो रे..देतो रे म्हणत एकदा जंगी पार्टी देण्यात आणि घेण्यातली माझा वेगळीच.
दिवस संपतो..रात्री उशिरापर्यंत हा देवाण घेवाण कार्यक्रम चालू असतो. झोप कधी लागते कळत नाही. दुसऱ्या दिवशी पहाटेचा गजर होतो. तेव्हा जाग आल्यावर पुन्हा नव्याने Good Morning मेसेजेस यायला चालू झालेले असतं.
आज तुम्ही सर्वांनी प्रेमानी आणि आठवणीने मला सोशल मीडियाच्या विविध मध्यामांवर, तसेच फोनवर आणि समक्ष भेटून भरभरून शुभेच्छा दिल्यात. दरवर्षी देता, आणि पुढेही देत राहाल. त्याबद्दल कायम आभारी होतो, आहे आणि राहीन.
२१व्या शतकात, वाढदिवस खऱ्याअर्थाने Local Vocal आणि Global झाला आहे.
Thank you
मनापासून धन्यवाद 🙏
- मिलिंद सहस्रबुद्धे
सदाशिव पेठ पुणे ३०

Comments

Popular posts from this blog

"बंटी तेरा साबुन स्लो है क्या ?" इंग्रजांनी दीडशे वर्षे राज्य केले त्यांच्याकडून आपण खूप चांगल्या गोष्टी, चांगले गुण घेतले. महत्त्वाची म्हणजे जागतिक बोली आणि वापरली जाणारी इंग्रजी भाषा घेतली‌. हया शिकलेल्या भाषेमुळेच आज आपल्या देशाची प्रगती इतर देशांपेक्षा खूप पुढे आहे. इंग्रजांचे कित्येक कायदे आणि नियम अजूनही जसेच्या तसे आपल्याकडे विविध खात्यांमध्ये चालू आहेत. त्या साहेबाचा सुट टायचा पोषाख आपण घेतला आणि इतरही बरेच काही. परंतु महत्त्वाची अशी सार्वजनिक स्वच्छता टापटीप आणि शिस्त मात्र घेतली नाही. सार्वजनिक जीवनातील स्वच्छतेची शिस्त आपण घ्यायची विसरूनच गेलो किंवा कदाचित ती आपल्या रक्तात भिंनलीच नाही. उदाहरण द्यायचे झाले तर वरून अगदी सुट टाय चकाचक बूट घालून टापटीप असलेला माणूस, पण बूट आणि मोजे काढले तर घोट्याला झालेला खरूज उठून दिसावा अशी आपली अवस्था आहे. स्वच्छ शहराच्या विविध जाहिराती, रस्ते रंगवणे त्याच्यावर चित्र काढणे विविध पाट्या लावणे हे सर्व काही आपण  करत आहोत पण त्याच रस्त्यांवर त्याच्या मागच्या बाजूला गलिच्छ थुंकलेले, आणि घाण फेकलेल्या कचराकुंड्या नांदत आहेत. स्वच्छ

जिंदादिल...

जिंदादिल... टिव्हीवरील मुलाखतीत "तुमचे आवडते वक्ते किंवा नेते कोण, ज्यांच्याकडे पाहून तुम्ही भारावून गेलात?" असा प्रश्न जेव्हा प्रमोदजींना विचारला तेव्हा मला सहजच वाटलं की आता हे अटल बिहारी किंवा राष्ट्रीय स्वयंसेवक संघातील कोणी प्रथितयश नेतृत्वाचं नाव घेतील. पण माझा अंदाज साफ चुकला. प्रमोदजी म्हणाले "बापू काळदाते". कदाचित हे नाव त्यांच्या पिढीला विदर्भ -मराठवाडा किंवा महाराष्ट्रात नक्कीच माहिती असेल. मला फक्त एकच प्रश्न पडला की प्रमोद जी एवढे भारी तर मग बापू काळदाते काय माणूस असेल... प्रमोदजी महाजन, एक सतत हसत-खेळत सामोरं जाणारं आणि समोरून येणारं व्यक्तिमत्व. त्यांच्या हसण्यातच अशी काही जादू होती की बघितल्यावरच वाटायचं की हा माणूस समोरच्या कोणत्याही व्यक्तीला बाटलीत उतरवू शकतो. हो आणि ते तसंच होतं.  ती थोडी टिपिकल तलवार कट कम टिळक अशी मिक्स स्टाईलची मीशी, त्याच्याखाली मोठ्या अखिव हास्य दंतपंक्ती आणि बोलताना शर्करेची वाणी. खरंतर स्वतःचा कोणताही साखर कारखाना नसताना हा माणूस एवढा गोड बोलायचा की विचारू नका. ज्यांचे कारखाने आहेत त्यांची भाषा काय असते हे आपण नेहमी

*आपण सारे अर्जुन*

*आपण सारे अर्जुन* © मिलिंद सहस्रबुद्धे                   गुरुवारी रामनवमी झाली होती आणि शुक्रवारी सकाळी साडेआठ वाजल्यापासून बहुतांश घरात लगबग सुरू होती. नऊच्या रामायणाची नाही तर नऊ वाजता देशाचे पंतप्रधान काहीतरी महत्त्वाचं बोलणार आहेत आणि देशाच्या जनतेशी व्हिडिओकॉल द्वारे संवाद साधणार आहेत त्याची. प्रत्येक जण वाट बघत होता नऊ वाजण्याची आणि एकदाचे नऊ वाजले.  प्रत्येक न्युज चॅनलवर पंतप्रधान नरेंद्र मोदी यांचा व्हिडीओ सुरू झाला. नेहमीप्रमाणे मोदींनी त्यांच्या शैलीत सध्याच्या बिकट परिस्थितीवर भाष्य तर केलेच. खरंतर ते  बोलत असताना प्रत्येक जण आतुरतेने वाट बघत होता की मोदी घोषणा काय करणार. भारतातल्या सवासौ करोड जनतेला आता मोदी जेव्हा जेव्हा टीव्हीवरून बोलतात तेव्हा काहीतरी मोठी घोषणा करणार असं नक्की माहिती असते. आमच्या ह्या भाऊ चा धक्का आज काय दे धक्का देणार ह्याकडे सगळ्यांचं जीव मुठीत घेऊन लक्ष होतं. तसं पाहायला गेलं तर आदल्या दिवशी जेव्हा मोदींनी त्यांच्या विविध सोशल मीडिया अकाउंटवरुन सांगितलं होतं की मी उद्या सकाळी नऊ वाजता जनतेशी संवाद साधणार आहे. तेव्हापासूनच तर्क-वितर्कांचे घोडे वि