Skip to main content

बाप

"बाप"

जीवनात आपल्याला "बाप असणं" हा नशिबाचा भाग आहे.
आपण कोणाचं "बाप असणं" हे देखील
भाग्य आहे.
एखाद्या क्षेत्रात "बाप असणं" आणि कोणाच्या तरी मनात "बाप असणं"
हे मात्र कर्तुत्वावर अवलंबून आहे.
"बाप माणूस आहेस तू" असा कोणी म्हणतं ना! तेव्हा आपल्या अंगात एक उत्साह संचारतो. आतून एकदम भारी वाटतं.
"बाबा एक प्रॉब्लेम झालायं" हे सांगताना कितीही मोठी समस्या असली तरी काहीतरी मार्ग निघेल ही शाश्वती असते.
बाप हा शब्द कधी काही लोकांना अव्यवहारी, असंस्कृत वाटतो..वडील, बाबा, आप्पा किंवा मग डॅडी आणि पप्पा
हे सगळे शब्दप्रयोग वाचायला, ऐकायला नक्कीच चांगले वाटतात. परंतु बाप म्हटलं की नात्याची उंची हिमालयाचं शिखर गाठते.
जसं रस्त्यावरील भांडणात मनातला सगळा राग आणि भावना फक्त भड ×× ह्या एका शब्दात समोरच्या पर्यंत पोचतात अगदी तसं.
तुम्ही कधी एखाद्या मोठ्या झाडाच्या बुंध्याला मिठी मारली तर तुम्ही तुमच्या बापाला मिठी मारल्याचा भास होतो. एवढा आवका असतो त्या बुंध्यात संपूर्ण झाडाला भक्कमपणे धरून ठेवण्याचा.
बाप हा पाण्यातल्या माश्याप्रमाणे पाण्यातल्या पाण्यात कधी रडतो ते कळतच नाही. त्याचे डोळे मात्र कायम आपल्याला आधार आणि आत्मविश्वास देत असतात. जणू तू लढ मी तुझ्या पाठीशी आहे.
संकटात पाय रोवून आपल्या पाठिशी उभा बाप असतो.
हाती घेतलेल्या कार्यात विश्वासाने हातात हात देणारा बाप असतो.
मुलांच्या कर्तृत्वाची झालंर आनंदाने पांघरणारा बाप असतो.
तो जेव्हा स्वतः बाप असतो तेव्हा त्याच्यापुढे कोणीच बाप नसतो.
© मिलिंद सहस्रबुद्धे
सदाशिव पेठ पुणे ३०
Labels:
Location: Pune, Maharashtra, India

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

१९९२ चे अमिताभ बच्चन

 १९९२ चे अमिताभ बच्चन  पुण्यातील बाजीराव रोडवरील महत्त्वाची खूण म्हणजे आमची नूमवि मुलांची शाळा होय. रस्त्यावरील शाळेच्या कमानीतून आत गेल्यावर लागतं ते एक भलं मोठं इथून-तिथून पसरलेले आडवं प्रवेशद्वार. साधारण पाच-सहा फूट उंचीचं हे गेट कायम लक्षात राहिलं. मधल्या सुट्टीत शाळेतून पळून जाताना ह्याच्यावरुनच उडी मारावी लागायची. मोठ्या सुट्टीत मुख्य प्रवेशद्वार बंद असायचं आणि आम्ही उजव्या किंवा डाव्या बाजूने असलेल्या छोट्या दरवाजातून ये-जा करत असू. शाळेच्या बाहेर जाण्याची मुख्य आकर्षण म्हणजे चिंच आणि पेरूची गाडी, लाल पांढऱ्या गोळ्या विकणारा तो लेंगा-टोपीवाला म्हातार बाबा. ५० पैशात मिळणारी पावभाजी आणि २५ पैशात मिळणारी भेळ. आहाहा! त्या सगळ्याची चव अजूनही जिभेवर रेंगाळत आहे.  प्रवेशद्वाराच्या मधोमध उभा राहिलं आणि समोर पाहिलं की शाळा म्हणजे अक्षरशः भव्य राजवाडा वाटतो. दोन्ही बाजूंनी काळ्या दगडात बांधलेली तीन मजली कौलारू भक्कम इमारत. ह्या सलग दोन्ही बाजूच्या इमारती जिथे एकत्र होतात ते मोठं प्रशस्त सभागृह. ह्याच सभागृहात दरवर्षी स्नेहसंमेलनातील गाजणारे कार्यक्रम म्हणजे, परचुरे सरां...
Post a Comment
Read more

"साय"कल

  "साय"कल "तुम्ही कधी प्रेमात पडलात का?" "तुम्ही कधी सायकलवरुन पडलात का? ह्या दोन्ही प्रश्नांची उत्तरं ठामपणे "हो" अशी देताना प्रत्येक जणांच्या डोळ्यात दिसणारी चमक एक सारखीच असते. सायकल वरून पडणे ही एक अभिमानाची आणि कौतुकाची गोष्ट असते. "सायकलवरून पडल्यावरच सायकल येते" हा सुविचार "शास्त्र असतं ते" सारखा आहे. सायकल शिकणे आणि शिकवणे ह्या दोन विरुद्ध टोकाच्या कला आहेत. जेव्हा आपण सायकल शिकत असतो, तेव्हा समोर आलेला प्रत्येक जण, प्रत्येक गोष्ट आपल्याला मोठ्या रा‌क्षसी संकटासारखी भासते. खरंतर पुढील आयुष्यात त्याहूनही अनेक समस्या, विघ्ने येतात. पण शिकतांना साधं छोटं कुत्रं असेल किंवा मोठी गाडी, समोर आल्यावर भासणारी ती भीती म्हणजे 'या सम हीच' अशी असते. मात्र हेच आपण सायकल शिकवत असतो तेव्हा "अरे किंवा अगं का थांबलीस, उगाच घाबरतेस, साधी स्कूटर तर होती!" अश्या समोरच्याला किरकोळीत काढणार्या वाक्यांची पेरणी चालू असते. आपण स्वतः शिकताना कधीच Hopping ने सुरुवात करत नाही. सर्वात महत्वाचे म्हणजे पहिली सायकल सुरुवात ही बिन द...
Post a Comment
Read more

दादा परत या..

  दादा परत या.. "मी कोणाच्या बापालाही घाबरत नाही" असं तुमच्या कडक आवाजात ऐकताना पुन्हा पुन्हा तुमची उणीव भासते. तुमच्याकडून चुकून बोली भाषेतील शब्दांची उठाठेव कधीतरी झालीही असेल. परंतु संस्कृतीच्या मर्यादा मग त्या राजकीय असतील अथवा सामाजिक तुम्ही कधीही ओलांडल्या नाहीत. कोणा एखाद्यावर उगाच खालच्या भाषेत टीकाटिप्पणी केली नाहीत. तर कधी सत्तेच्या गुर्मीत कोणाची निंदा नालस्ती केल्याचं आठवत नाही. तुमचा बाज आणि दरारा वेगळाच होता आणि आहे. प्रशासनावरची पकड म्हणजे जणू बापाने रस्ता ओलांडताना मुलाचा धरलेला घट्ट हात. धरलेल्या त्या हातात काळजी ही असतेच पण तेवढाच धाक असतो. तशी तुमची प्रशासनावरची पकड आहे. आमच्या पुण्याच्या पालकमंत्री पदी असताना तुमचा आठवड्याला किंवा महिनाभरातील एखादा दौरा ठरलेलाच. हा दौरा म्हणजे साध्या शिपायापासून ते मुख्य आयुक्त पर्यंत एक भीती असायची. महानगरपालिकेतील कर्मचाऱ्यापासून ते अगदी रस्त्यावरील वाहतूक नियंत्रण करणाऱ्या पोलीसापर्यंत "दादा आज पुण्यात येणार" हे आधी दोन दिवसापासूनच चर्चेत असायचे. तुम्ही ज्या दिवशी येणार त्या दिवशी सकाळी सात ते रात्री दहापर...
Post a Comment
Read more